ما از طرفی بروز پرسش از معنای زندگی را اجتناب ناپذیر می دانیم، اما از سوی دیگر متعجبانه شاهدیم که بیشتر مردم به طور جدی به آن نمی اندیشند.اینکه سبب این پدیده چیست، موضوعی است که جای تأمل دارد. شاید بهترین پاسخی که به این پرسش می توان داد این است که ـ برخلاف انتظارِ منطقی و فلسفی ـ دلبستگی ها و اهداف کوچک و محدود نیز می تواند معنابخش باشد و عموم مردم با همین دلبستگی ها و اهداف و دغدغه ها زندگی خود را معنادار می کنند. شاید از منظر فلسفی نتوان این نوع دغدغه ّها را برای دادن معنایی درخور به زندگی انسان مناسب دید، اما آنچه در عمل رخ می دهد، همین واقعیت غیر منطقی است. این مقاله کوتاه به بررسی علل و عوامل این پدیده می پردازد.